ارائه یک روش جدید برای ثابت‎سازی داخلی شکستگی تیپ لترال مالئولار

پژوهش حاضر، به بررسی و مقایسه ی سه طرح درمانی رایج و یک طرح درمانی جدید برای تثبیت شکستگی تیپ لترال مالئولار، با استفاده از روش اجزای محدود می پردازد. در طرح درمانی رایج از یک پلیت یک سوم لوله ای معمولی با پنج سوراخ به همراه پنج پیچ برای تثبیت استخوان استفاده می شود. در طرح جدید ارائه شده در این پژوهش، یک سیم کششی برای بهبود عملکرد تثبیت کننده به مجموعه اضافه می گردد. طرح سوم، استفاده از یک پیچ داخلی بلند برای اتصال دو قسمت جداشده استخوان است. در طرح چهارم، دو پین کاشته شده در استخوان، به واسطه سیم کششی به یک پیچ نصب شده در قسمت بالایی استخوان متصل می گردد، به نحوی که فشار لازم برای ثابت نگه داشتن دو قسمت استخوان در محل شکستگی تأمین شود. برای تحلیل، از مدل سه بعدی دو استخوان نازک نی و درشت نی به دست آمده از تصاویر سی تی اسکن، استفاده می شود و مدل های اجزای تثبیت کننده به آن افزوده می شود. پس از حل، نتایج بدست آمده برای طرح های درمانی با یکدیگر مقایسه می گردد. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که بیشترین تنش ها، ناشی از اعمال بار فشاری-خمشی می باشند. این وضعیت تا حد زیادی در طرح درمانی دوم بهبود یافته که نشان دهنده ی تأثیر مثبت تغییر ایجاد شده بر طرح درمانی اول است. جابه جایی در محل شکستگی، در حالت اعمال بار خمشی، نسبت به بار پیچشی اندازه بزرگتری دارد که مؤید قابلیت جذب موثر نیروهای خمشی توسط اجزای تثبیت کننده است. با توجه به مقدار بالای تنش ها در محل سوراخ ها در طرح درمانی اول هنگام بارگذاری خمشی، توصیه می شود از تثبیت کننده های بیرونی برای بهبود این طرح استفاده گردد.